Dag 13 Going underground

Gisteren is er een internationale bijeenkomst van bikers neergestreken op de camping en overal hoor je het geronk van dikke motoren. 's avonds hebben ze feest en speelt er een band lekker stevige muziek. Bij het licht van het kampvuurtje zitten we lekker voor de tent en kunnen de muziek goed horen.

Vanmorgen was het weer lekker weer dus even het bed gelucht en ontbeten.

Daarna weer op pad. We gaan vandaag naar de snow Cave een ijs grot dus. We rijden eerst naar een dorp waar een bord staat richting de grot. Het is weer een prachtige weg maar single track road dus oppassen geblazen. Het eerste deel is goed te rijden maar daarna moeten we verder op en grindweg. De weg wordt steeds slechter en het is dat we weten dat we goed zitten anders zou je rechts om keer maken. Zoals de beschrijving zegt komen we op een parkeerplaatsje waar we nog 2 km verder moeten voor de grot maar helaas. Ze zijn daar bezig met bomen te verwijderen dus we mogen niet verder.

Niet veel parkeerplek dus maar zo goed als het gaat neergezet. We lopen de 2 km naar het volgende bord en daar wijst een pijl ons een stijl pad omhoog op. Eigenlijk zou dit het enige lopen zijn maar ja we hebben er al 2 km op zitten. Het bord zegt 10 minuten maar dat gaan wij niet halen en we vrezen dat de toer van 11 uur al weg is. We besluiten gewoon op ons tempo naar boven te gaan en dan gaan we maar met de volgende tour. Hijgend en puffend komen we om 10 over 11 boven en kunnen we nog net met de groep van 11 uur mee. Het begint al met een houten trap een gat in en onderin dat gat ligt al het eerste ijs en daalt de temperatuur aanzienlijk.

We trekken de vesten aan en krijgen van de gids een klein uitleg in beperkt engels. We krijgen een carbiet lamp mee want het eerst deel van de grot is verlicht maar daarna niet meer. Hij wijst ons op een hek waar we nog net de eerste tree van een ladder uit zien steken. dit hadden we al gelezen in de folder dus we wisten er van.

  hoogste touristische grot

Het eerste stuk gaat dus met 3 ijzeren ladders naar beneden klimmen. Daarna sta je in een grote holte en daar liggen al hele stukken ijs. Wat we nog niet weten is dat de grond waar op we staan geen grond is maar ook ijs. De laag waar we op staan is 10 meter dik. In deze holte was ook een grote ijs pilaar maar die was in de afgelopen winter kapot gegaan. Jammer want dat hadden we op een plaatje gezien.

   restanten van de pilaar

We vervolgen onze weg de grot in en komen nog meer ijs pilaren tegen. Een heel mooi gezicht. Het pad wordt steeds moeilijker begaanbaar want ze hebben zoveel mogelijk een natuurlijk pad gekozen en waar nodig opgevuld met materiaal uit de grot. Er zijn mega grote hallen met stalagmieten en tieten en prachtige formaties.

De elektrische verlichting is nu achter ons en we lopen met de carbiet lampen verder. Door het vocht in de grotten haperen de lampen nog wel eens en moet de gids ff schudden en weer aansteken. Ik ken carbiet alleen van de verhalen van mijn schoonvader die melkbussen ging afschieten met dat spul en als je dan zo'n lamp soms op andere plekken dan waar het hoort in brand ziet vliegen dan is dat toch niet zo'n prettig idee maar de gids is er heel nuchter onder dus het zal wel. We klauteren steeds verder de diepte in en soms moeten we gewoon door de stalagmieten door kruipen om het pad te volgen.

Het is een schitterende grot en loopt tot op het diepste punt 80 meter onder de grond. De gids wil nog 1 stuk omhoog en daar is het eind zegt hij en dan moeten we weer terug. Wij hebben allebei zoiets van we wachten hier wel. Weer gaat ons lampje uit en we krijgen van de gids een hoofdlampje (op batterijen) en hij loopt verder met de groep. Het zou 5 minuten duren werd er gezegd maar dat is wel wat langer en dan is het ernstig donker in zo'n grot hoor met 1 klein lampje. Maar de gids komt gelukkig weer terug en we lopen en klauteren het hele stuk weer terug. Aan het eind ook de trappen en ladders weer op en natuurlijk komen we als laatste weer boven de grond. Dit was echt wel zo'n beetje de top van ons kunnen hoor maar we hebben het weer gehaald en het was een hele bijzondere belevenis. Dan moeten we nog terug naar de auto maar dat doen we op ons gemakje.

In de auto de single track road weer terug en beneden in het dorp duiken we meteen maar het terrasje op om wat te drinken pfffffff dat was even heavy stuff hoor. We rijden terug naar de camping en daar is het feest. De bikers groep is behoorlijk aangegroeid en er zijn groepen mensen in gekleurde t-shirts een soort team building aan het doen denk ik. Ook is er een lading kids die in de klimbomen zitten en over de camping rijden met karretjes een drukte van jewelste dus. We halen nog wat hout voor het kampvuurtje vanavond en straks gaan we maar bij het restaurant wat eten want we hebben geen zin om te koken. Dat was me het dagje wel weer. We hebben moeie benen maar dat was het dubbel en dwars waard. Wat zullen we weer lekker snurken straks. Morgen alweer de laatste ochtend hier want dan rijden we weer naar de volgende camping. Camping Menina is een leuke camping, nu nog niet zo druk zomers denk ik wel. Maar je kunt hier heel veel doen en voor de jeugd is er ook van alles en nog wat dus zeker een aanrader.