Dag 14 Nickey nose cove - Twillingate
13 juli 2016 - Twillingate, Canada
Vandaag was het weer tijd om op te stappen. Dus na het ontbijt de spullen weer in de auto gegooid en afscheid genomen van karen en John. Helaas ook vannacht geen caplin op het strand, zo jammer want dan hadden we het van dichtbij mee kunnen maken. Vanmorgen is het droog en de wind is een stuk minder. We besluiten in Grand falls Winsor naar de waterval daar gaan kijken. We kunnen het niet echt vinden maar wel de bordjes van Salmonid interpretation centre. Hier moet een zalmen trap gemaakt zijn dus dat is meestal bij de waterval. Inderdaad is hier de waterval en een redelijk informatie centrum.
Vroeger heeft de papier fabriek in deze rivier een dam gebouwd om de energie op te wekken. Jaren later ging de zalm populatie zo achteruit dat een groep mensen een actie comité hebben samengesteld om de zalm te redden. Samen met de eigenaar van de papierfabriek hebben ze de zalmentrap gemaakt en hebben ze de rivier ontdaan van allerlei obstakels zodat de zalm weer ruimbaan had. Dit is heel goed gelukt want de zalm populatie ging van 1200 naar 45000 dus dat is een grote winst. Binnen in het informatie centrum kijken we een kort filmpje hier over en het is mooi om te zien wat ze allemaal gedaan hebben om dit voor elkaar te krijgen. Beneden in de kelder zie je de vissen onderwater en er zwemmen er heel wat rond.
Buiten kun je de zalmentrap zien en kun je ook de waterval goed zien. De papierfabriek is inmiddels buiten bedrijf en wordt afgebroken maar de want die ze gebouwd hebben zie je nog goed.
Hierna rijden we door en komen door Bishops falls. Hier kijken we ook nog even bij de waterval en dam maar is iets minder spectaculair. We een heleboel vissers in bootjes en aan de kanten.
We vervolgen onze weg en stoppen bij Nick's place bij birche cove voor wat te drinken en een broodje.
Toen zijn we naar Boyd's cove gereden waar een ander informatie centrum is over de native americans de Beothuk indianen.
Mooie tentoonstelling en tekeningen van en over de indianen. Deze indianen wilde juist geen contact met de blanken en deden niet aan ruil handel omdat ze de, vooral ijzeren, spullen die de blanken achter lieten meenamen en daar hun eigen gereedschap van maakten.
Zo zijn er grote ijzeren nagels gevonden waar de indianen speerpunten en schrapers van maakten. Helaas zijn alle indianen ook hier uitgemoord of gestorven aan onze ziektes. Er is ook nog een pad naar de opgravingen maar op foto's zien we dat daar niet al te veel te zien is en we moeten nog boodschappen doen en door naar Twillingate. Dus de auto weer in voor het laatste stukje. In Twillingate hebben we, net als vorig jaar de Ocean View Retreat gehuurd. Dit keer voor 5 nachten en als we binnen stappen voelt het als vanouds.
De lucht is weer helemaal opgeklaard en ondanks de lage temperatuur van 12 graden is het lekker en hebben we weer het mooie uitzicht over een blauwe zee.
Hier maak Gerrit lekker het avond eten klaar. Gebakken aardappeltjes met sla en een steak met Philadelphia en champignons. Lekker hoor.
We doen de afwas op zijn newfies=afwassen en op laten drogen en rijden naar Cow Head bij de vuurtoren om daar bij de look out te kijken of er ijsbergen of walvissen zijn maar helaas geen van beide.
Op de terugweg doen we een bakkie cappuccino bij Crow's Nest, een heel klein restaurantje dat bekend staat om zijn goede koffie.
Na, inderdaad, een zalig kopje koffie gaan we terug naar ons retreat en doen we lekker niets dan een beetje met de verrekijker over zee sturen
en genieten van het uitzicht tot dat de zon weg is en beneden in het dorpje de lichten aangaan.
Mooie reis en jullie zien heel veel volgens mij.
Wel jammer dat het weer af en toe niet zo best is.
Maar ja, je kan niet alles hebben.
Ik reageer niet zo veel maar ik lees het wel hoor elke dag.
Het gaat wel vlug allemaal, ik denk dat de helft van de vakantie er al weer op zit.
Maar geniet er van.
Voor dat je het weet zit je weer achter je bureau.
Groet, Bert
geniet maar lekker samen groetjes uit een je geloofd het niet zonnig rucphen
bob bedankt voor je lieve woorden
martha gelukkig eindelijk zon
joke walvissen wel in de verte gezien dus wie weet binnenkort. ze zijn erg laat maar dat komt omdat de visjes die ze eten laat zijn