Twillingate naar Gros morne

Dag 21

24 juni

Gisterenavond het Nederlands dames voetbal team gekeken. Het was ff rekken want we waren behoorlijk moeilijk maar we hebben het, met een tukkie tussendoor, gered. Helaas hebben ze verloren. 

De volgende dag alles weer ingepakt want we moeten helaas afscheid nemen van Twillingate en ons mooie huis The Ocean view retreat. Wat was het mooi om hier 3 dagen door te brengen.Vandaag was een rijdag ongeveer 450 km. Normaal gesproken hebben we hier geen probleem mee als er wat te zien is onderweg en we kunnen stoppen voor een bakkie en een happie. Helaas is beide niet echt het geval. We drinken ergens bij een mac donalds een bakkie en rijden weer verder. Pas bij Springdale stond een bord met een mes en vork maar ja we moesten wel 10 km heen en terug rijden voor een broodje bij de Subway. Gelukkig had ger de usb aansluiting van de radio gevonden en konden we ff lekker hard nickelback draaien, de zanger heeft een cyste op zijn stembanden en moet de tour in Amerika afzeggen. Hopelijk is hij in november weer beter. 

..... the road ahead is empty it's paved with miles of the unknown pfffffffffffffff

......ik zie ik zie wat jij niet ziet en de kleur is groen?????    BoomBoomBoom

Na 6,5 uur komen we eindelijk aan in Gros morne national park. We rijden eerst naar het visitors centre omdat we vanavond uit moeten zoeken wat er in het park te doen is want het is verdeeld in 2 delen en op de terug weg komen we in het bovenste park. We besluiten alvast naar Tablelands te rijden. Hier is een deel van de aardkorst omhoog geschoven en is er een richel ontstaan die geologisch erg interessant is.

Alleen niet na uren rijden en een kleine DiskFull (zoals wij deze dipdag noemen) dus we rijden maar naar onze cabin. Wat een afknapper als je uit dat mooie retreat komt en dan in een klein hokje dat (naar mijn idee) naar gas stink.

We hebben onderweg in Trout river wat blikjes irish stew gekocht en ger had nog aardappeltjes over. Het ziet er niet uit maar smaakt toch wel goed. Inmiddels is het gaan regenen en we besluiten om de laptop op de tafel te zetten en lekker onderuit gezakt Rooky blue te gaan kijken. Na een paar afleveringen ga ik nog ff naar buiten om facebook en whatsapp te checken want de wifi red het niet tot onze cabin. Als ik terug kom vind ik het nogsteeds naar gas ruiken maar ger ruikt niets dus we zetten alles uit en willen naar bed gaan. Als al het licht uit is zie ik echter IN het gasfornuis licht branden en er sist iets. Toen heb ik me maar aangekleed en ben naar de campingbeheerster in de caravan gelopen want ik vertrouw het niet. Zij stuur haar zoon langs en wat blijkt nu. Het gasfornuis heeft 3 waakvlammetjes en die branden gewoon dus er ontsnapt geen gas. Gelukkig maar, voel met wel wat lullig want ik ruik toch echt iets van gas. Ik heb dat eerder gehad en blijkbaar komt er bij butaangas toch iets van een luchtje vrij. We worden verzekerd dat het goed is en met een gierende hoeveelheid adrenaline kan ik nog niet meteen slapen. Het is hier overal aarde donker en de wekker doet het niet dus ook daar geen lichtje van. Gelukkig val ik lekker in slaap.